Oj, napatrzyłam się na zdjęcia Nieśmigielskiej z Porto i Lizbony, napatrzyłam! Dlatego kiedy padło hasło "wakacje w Portugalii" wiedziałam, że może być na nie tylko jedna odpowiedź. Jedziemy!

Ponieważ szybko okazało się, że plan zakłada przylot do Lizbony, wypożyczenie auta i wycieczkę do Porto i z powrotem na południe, by trochę poplażować, i to wszystko tylko w tydzień, to nie nastawiałam się na to, że uda mi się zobaczyć wszystkie najbardziej polecane miejsca. Chociaż listę sobie oczywiście przygotowałam! Najważniejsze było, żeby miło spędzić czas, odpocząć i skorzystać z zapowiadanej pięknej pogody. I plan został wykonany w 1000%!

Mieszkańcy miast łączmy się.

Tyle mówi się o ucieczce za miasto, na łono natury, bo miasto to tylko betonowa pustynia, miejska wyspa ciepła, po prostu zero kontaktu z naturą.

Idąc przez miasto, możesz nie mieć wrażenia, że obcujesz z przyrodą, ale tak właśnie jest: otacza cię gęsta sieć połączeń, do których zaliczają się wymiana składników odżywczych, sprzeczne interesy i komunikacja międzygatunkowa. Mamy przed sobą niewidzialny świat, który aż prosi się, żeby go poznać.

Wystarczy podczas spaceru spojrzeć pod nogi, zatrzymać się na chwilę i przypatrzeć niebu, zadrzeć głowę do góry i wypatrzeć gniazda ukryte w załamaniach dachów. Gatunki synantropijne są wszędzie dookoła nas i nie wiem, jak można ich nie zauważać!

Ponieważ jeszcze do niedawna w dzień wciąż temperatura przekraczała 20 stopni, to trochę czułam się, jakby dalej było lato. Mój urlop wypadł w tym roku dopiero na początku października i wcale nie wróciłam z gorącej Portugalii do chłodnej, mokrej Polski - pogoda jest naprawdę piękna. Ale zapowiada się małe załamanie pogody, dlatego uznałam, że to dobry moment na podsumowanie ostatnich miesięcy i powrót z blogowych wakacji.

Sami zobaczycie po zdjęciach, że chociaż nie wyjeżdżałam nigdzie na dłużej, to na nudę nie narzekałam. Niestety, nie narzekałam też na różne cielesne przypadłości, więc nie było to najbardziej udane lato mojego życia.

Jeśli miasto porównamy do organizmu człowieka, to jego najważniejszym organem będzie rynek - bijące serce miasta, punkt spotkań i miejsce najistotniejsyzch miejskich wydarzeń.

Prawie każde miasto i miasteczko na Dolnym Śląsku z poniemiecką historią może poszczycić się uroczym rynkiem, otoczonym przez kamieniczki. Ale nie Lubin. Zabudowania w okolicach rynku, chociaż wcale nie tak mocno zniszczone podczas wojny, zostały rozebrane w latach 60.. Miejska legenda mówi, że oczyszczone cegły wywieziono do Warszawy, by wspomóc odbudowę stolicy. Na pewno prawdą jest to, że pozostało jedynie 10% przedwojennej zabudowy.

Kto nie chciałby mieszkać w mieście, które się liczy? Dobrze się kojarzy, jest przyjemnym miejscem do życia, dającym szansę na szczęście. Nawet, jeśli świadomie decydujemy się na życie w przysłowiowej pipidówie, to marzymy o tym, by żyło się nam nie coraz gorzej, a coraz lepiej.

Do tego potrzebne są pieniądze - i władza. Dlatego to zazwyczaj stolice są najważniejszymi miastami w danych państwach, bo w nich skupia się władza, biznes i nauka Skoro stolica państwa może być tylko jedna (chociaż tych wyjątkowych państw o dwóch stolicach wcale nie jest tak mało, jak myślicie!), to może by tak zostać chociaż stolicą województwa...?