Ponieważ jeszcze do niedawna w dzień wciąż temperatura przekraczała 20 stopni, to trochę czułam się, jakby dalej było lato. Mój urlop wypadł w tym roku dopiero na początku października i wcale nie wróciłam z gorącej Portugalii do chłodnej, mokrej Polski - pogoda jest naprawdę piękna. Ale zapowiada się małe załamanie pogody, dlatego uznałam, że to dobry moment na podsumowanie ostatnich miesięcy i powrót z blogowych wakacji.

Sami zobaczycie po zdjęciach, że chociaż nie wyjeżdżałam nigdzie na dłużej, to na nudę nie narzekałam. Niestety, nie narzekałam też na różne cielesne przypadłości, więc nie było to najbardziej udane lato mojego życia.

Gdybym miała wskazać dominujący element pojawiający się latem na moich zdjęciach, to byłyby to ruiny i opuszczone miejsca.

Opuszczony pałac w Bełczu Wielkim (tutaj więcej zdjęć!)

kościół w Rapocinie koło Głogowa

ruina kościoła w Wyszanowie

ruiny klasztoru w Winnicy koło Legnicy

ruiny kościoła św. Mikołaja i pozostałości starego miasta w Głogowie - widok z wieży ratuszowej

Głogów - widok z wieży ratuszowej

Pałac w Kopicach | Ruiny pałacu Schaffgotschów

Prudnik

Legnica

Legnica

Legnica

Radiostacja Rudiger w Chełmach

widok w stronę Legnicy z radiostacji Rudiger

Jedno z takich opuszczonych miejsc ostatnio zmieniło się nie do poznania, a mianowicie - rynek w Lubinie.

Bolesławiec

Bolesławiec

Wrocław

Wrocław

Zamek Moszna

wiadukt kolejowy w Bolesławcu

tu moje urodzinowe przebranie

a tu widać, ile może zmienić ułożenie fryzury i oświetlenie!

Zalew Mietkowski

Zalew Mietkowski

gdzieś nad Odrą

palmiarnia w Wałbrzychu

palmiarnia w Wałbrzychu

Jeśli miasto porównamy do organizmu człowieka, to jego najważniejszym organem będzie rynek - bijące serce miasta, punkt spotkań i miejsce najistotniejsyzch miejskich wydarzeń.

Prawie każde miasto i miasteczko na Dolnym Śląsku z poniemiecką historią może poszczycić się uroczym rynkiem, otoczonym przez kamieniczki. Ale nie Lubin. Zabudowania w okolicach rynku, chociaż wcale nie tak mocno zniszczone podczas wojny, zostały rozebrane w latach 60.. Miejska legenda mówi, że oczyszczone cegły wywieziono do Warszawy, by wspomóc odbudowę stolicy. Na pewno prawdą jest to, że pozostało jedynie 10% przedwojennej zabudowy.

Kto nie chciałby mieszkać w mieście, które się liczy? Dobrze się kojarzy, jest przyjemnym miejscem do życia, dającym szansę na szczęście. Nawet, jeśli świadomie decydujemy się na życie w przysłowiowej pipidówie, to marzymy o tym, by żyło się nam nie coraz gorzej, a coraz lepiej.

Do tego potrzebne są pieniądze - i władza. Dlatego to zazwyczaj stolice są najważniejszymi miastami w danych państwach, bo w nich skupia się władza, biznes i nauka Skoro stolica państwa może być tylko jedna (chociaż tych wyjątkowych państw o dwóch stolicach wcale nie jest tak mało, jak myślicie!), to może by tak zostać chociaż stolicą województwa...?

W kwietniu wisiała nad nami groźba zapanowania całkowitego chaosu przestrzennego - rząd zaczął prace nad projektem specustawy mieszkaniowej, nazywanej Lex Deweloper. W zeszłym miesiącu została w końcu podpisana, ale dzięki licznym głosom krytycznym wprowadzono do projektu kilka znaczących zmian. Tylko czy to oznacza, że ładowi przestrzennemu w Polsce już nic nie grozi (a przynajmniej nie bardziej, niż do tej pory)?

O założeniach pierwszej wersji Lex Deweloper pisałam już na blogu. Odzew specjalistów, środowisk architektonicznych i planistycznych czy nawet niektórych deweloperów był tak negatywny, że rząd zdecydował się na wprowadzenie do projektu ustawy o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (nazywanej potocznie specustawą mieszkaniową lub Lex Deweloper - to ze względu na powszechny pogląd, że prawo to będzie sprzyjało głównie deweloperom) znacznych zmian.

Zawsze, kiedy widzę opuszczone budynki, serduszko mi się kraje. Taki potencjał zmarnowany! W historii takich miejsc zawsze przewija zaniedbanie przez ludzi - wojny czy pożary odciskają swoje piętno, ale dopiero obojętność ludzi doprowadza je do całkowitego rozpadu.

Jest tyle pięknych miejsc na świecie i w naszym kraju. Jak wybrać te, które naprawdę warto zobaczyć? Bo są przecież takie widoki czy zabytki, które doskonale znamy, chociaż nigdy nie widzieliśmy ich na żywo, bo spoglądają na nas z pocztówek (czy ktoś w ogóle jeszcze wysyła pocztówki?), przewodników, blogowych fotorelacji. Ale przecież w podróżach nie chodzi tylko o to, żeby coś zobaczyć, ale przede wszystkim - żeby coś przeżyć.

Od kilku moim ulubionym kryterium planowania wyjazdów jest takie: czy można wytropić tam przygodę? Jasne, uwielbiam chodzić po górach czy zwiedzać miasta, ale może gdzieś są jakieś skałki, kopalnie, wieże widokowe, cuda techniki...?