Nie wiem, jak wygląda to na co dzień, ale w ubiegłą sobotę to na pewno Wrocław był miastem o największym zagęszczeniu blogerów na metr kwadratowy. Tak się akurat złożyło, że tego dnia miały miejsce dwa naprawdę fajne wydarzenia - warsztaty blogowania o modzie Blog In Style vol.2 oraz Reklamowe Pogaduchy Blogerów #4. Numerki znajdujące się przy nazwach imprez słusznie mówią o tym, że to nie pierwsze edycje, a jestem też przekonana, że nie ostatnie. (A o poprzednich Pogaduchach pisałam TUTAJ i TUTAJ).

   
Słodkie Czary Mary też nas rozpieszczało!

Blogerzy żyją w Internecie

Od soboty - zamiast oglądać zdjęcia sukni z oskarowego czerwonego dywanu - czytam relacje z tych wydarzeń i facebookowe interakcje znajomych blogerów. Nie trzeba było czekać na pierwsze zdjęcia czy też opinie, bo jak wiadomo - bloger bez Internetu żyć nie może i nawet krótka chwila wystarczy, żeby coś tam do Sieci wrzucić, choćby i przez telefon. Skąd wiem? Sama co chwila zerkałam i lajkowałam ;-) Sporo już więc się naczytałam, na z wieloma wpisami mogę się zgodzić, z innymi tylko w niewielkim zakresie.

Tyle się nasłuchałam i naczytałam przez cały weekend, że taki bloger to ma lepiej, bo i się łatwiej się dostanie na staż do redakcji magazynu modowego (wystąpienie pani Marty Krupińskiej), przyjedzie na spotkanie, da zrobić sobie zdjęcia, coś tam napisze i do tego jeszcze zostanie obdarowany prezentami, od laptopa, przez kosmetyki, po przepyszne Frugo, a jak nikt nie będzie patrzył, to weźmie więcej, niż może. Bloger sprzeda się za parę butów lub wręcz przeciwnie, będzie chciał pieniądze za możliwość testowania produktu. Na pewno będzie współpracował też z konkurencją, a w ogóle to nic z tego wszystkiego nie wyjdzie, bo bloger nie zna przecież swoich czytelników.

W tym wszystkim brakuje mi takiego prostego podejścia, że bloger to nie tylko osoba prowadząca praktycznie serwis tematyczny, zorientowana na kampanie reklamowe i zyski, tylko to każdy z nas, kto na swoim małym blogowym poletku dzieli się swoim światem i cieszy się z pojedynczego komentarza. Każdy, komu się chce działać w tym wirtualnym świecie, nawet, jeśli tylko dla niewielkiej publiczności. Bo trzeba robić swoje, i tyle ;-)

Pod tym względem inspirująca była rozmowa Mai Sablewskiej z Kayką na Blog In Style - może za dużo razy usłyszałam podczas tej godziny, że trzeba być konsekwentnym, wytrwałym, że trzeba dążyć do przodu, ale nie mogę zaprzeczyć, że gdzieś tam w głowie ciągle słyszę te słowa i czuję się zmotywowana! Tak więc Maju, efekt osiągnięty! :-)

fot. Piotr Kuc

Powtarzałam to już kilku osobom, ale napiszę to jeszcze raz - na żadnym blogerskim spotkaniu nie spotkałam ani jednej niemiłej osoby. (Czy wszyscy blogerzy są mili czy też tylko mili ludzie piszą blogi? :-) ) No dobrze, ale skąd to wiesz, spytacie. A no pogaduchowałam! Czy to z zupełnie nowopoznanymi ludźmi, takimi, których znam od paru miesięcy, czy też z Erill i Venilą, które znam już prawie od dwóch lat.  Rozmawiałam o blogowaniu, o modzie, o tym co się dzieje we Wrocławiu i po prostu - o życiu. Na Pogaduchach panowała tak świetne atmosfera, że wcale nie czułam się głupio odzywając się do ludzi, których znam tylko z Internetu. Nawet zaczepiłam Tattwę, która uroczo dziwiła się, że ktoś ją w ogóle czyta. ;-) To oto w tym wszystkim chodzi, to jest powód, dla którego już dziś nie mogę doczekać się kolejnego spotkania ze znajomymi blogerami, czy to będą warsztaty, czy kolejne Pogaduchy, bo i takie, i takie spotkania są potrzebne - żeby zdobyć nowe wiadomości o blogowaniu i blogosferze, ale też żeby nawiązać nowe znajomości.

Od razu widać, że towarzystwo było miłe, wystarczy spojrzeć na chłopaków z Informacyjnego 7dejsa ;-) // fot. Piotr Kuc

Moja odpowiedź - oczywiście, że tak! W przypadku obydwu imprez były lekkie niedociągnięcia organizacyjne, ale jeśli po takim dniu pamiętam przede wszystkim świetną zabawę z niesamowitymi ludźmi, a nie szwankujące mikrofony czy niesprzyjającą pogodę, to uważam, że wszystko fantastycznie się udało. Muszę na końcu jeszcze dodać - chociaż chyba piszę o tym w każdej relacji z takich spotkań - strasznie się cieszę, że prowadzenie bloga daje mi tyle możliwości przemiłego spędzania czasu, nie tylko, a w sumie zwłaszcza, poza Internetem. 

Do zobaczenia wkrótce w "realu", znowu! :-)

I wielkie podziękowania dla organizatorów Pogaduch, czyli Tomasza i Bartosza! <3

PS Właśnie przeczytałam w jednej z relacji o nas, szafiarkach. Nie jest to zbyt pochlebny fragment, ale skoro aż takie wrażenie nasze stroje zrobiły na koledze blogerze, to jestem dziewczyny z Was dumna! Znam Was z blogów i spotkań i wiem, że żadna z Was nie była przebrana, tylko właśnie po swojemu ubrana :-)

Pewnie wydaje Wam się, że tęcza składa się z siedmiu kolorów - nic bardziej mylnego. W Świecie Dysku , stworzonym w książkach napisanych przez Terry'ego Prachetta ten ósmy kolor to oktaryna, kolor wyobraźni. "Podobno oktaryna jest czymś w rodzaju odblaskowego zielonkawożółtego fioletu". Dokładnie taki opis pasuje do mojego nowego lakieru do paznokci - ni to fioletowego, ni to zielonego, zmieniającego kolor w zależności od oświetlenia.
Dziś z pewnością dominującym kolorem jest czerwony, ale niespecjalnie przepadam za tym kolorem na ubraniach, stąd tylko parę drobnych, czerwonych usteczek na bluzce.

Pomocnikiem podczas robienia tych zdjęć była Lima :-)