Co Rykoszetki robią, kiedy na dworze zimno i ciemno? #selfies albo staromodne autoportrety

Wprawdzie widać, że ostatnio trochę za mało brałam Rutinoscorbinu (chyba wyszłam trochę z wprawy), ale może nie jest tak źle?

Odkąd zaopatrzyłam się w paletkę 88(!) cieni do oczu, próbuję nauczyć się coś tam wymalować - czasami wychodzi nawet całkiem spoko! Jeszcze długa droga przede mną, ale może kiedyś pokażę się z fantazyjnym żółtym albo fioletowym makijażem, własnoręcznie naciapanym, na razie pokazuję się tylko w neutralnych kolorach.

Azteckie wzory już chyba się wszystkim po tych kilku sezonach przejadły - a w mojej szafie zagościły dopiero w czerwcu za sprawą ten dzień-dzieckowiej sukienki. Doczekałam się też towarzystwa dla niej - kurtałki z tym samym wzorem. Razem tworzą szalony total-look, a podobno był jeszcze kombinezon...

Tymczasem - przygotowania do Świąt trwają, jutro wielkie pieczenie pierników!

Rower to jedna z tych rzeczy, która gdzieś tam przewija się przez całe moje życie. Najpierw Tata woził mnie w fioletowym foteliku, później musiałam już sobie radzić sama. I zazdrościłam Siostrze, że jest taka mała i nie musi sama pokonywać tych wszystkich kilometrach, nawet jeśli były to nie wiadomo jak malownicze trasy po Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, Chełmach albo lubińskich lasach. Teraz wprawdzie rzadko sięgam po rower, ale jeśli już wybieram się na wycieczkę, to przejeżdżam 50 kilometrów. I ciągle sobie powtarzam, że może warto byłoby korzystać z wrocławskich rowerów miejskich, ale wiecie, jak to jest.

Obecnie na rowerze nałogowo jeździ mój Tata, a części rowerowe są często porozkładane w różnych miejscach domu, kiedy przyjeżdżam z wizytą. Te wszystkie zębatki, łańcuchy, linki hamulcowe... Bardzo często zastanawiałam się, co można z nich zrobić, kiedy nie nadają się już do wykorzystania w pojeździe. Trochę poszperałam w Internecie i jak się okazało, nie tylko ja uznałam, że to bardzo ciekawe kształty i przedmioty. Poniżej, pod zdjęciami przedstawiającymi małą Rykoszetkę podczas rowerowych wojaży, znajdziecie pinterestową tablicę, gdzie zebrałam różne akcesoria zainspirowane rowerami i ich częściami. Bardzo fajne przykłady upcyklingu!

Jest ładne światło, dzieje się coś ciekawego! Raz, dwa, trzy, wyciągamy cyfrówkę, pstryk pstryk! Nie wyszło? Zwiększymy ISO, zmienimy przysłonę, może czasem też pomanipulujemy... Pięćdziesiąt zdjęć później mamy to idealne ujęcie.

Chyba, że sięgniemy po aparat analogowy. Wtedy nie możemy już tak beztrosko pstrykać, wszystko trzeba dwa razy przemyśleć. Co w dzisiejszym świecie, w którym jesteśmy przyzwyczajeni do natychmiastowych wyników, może być trudne. Nie dość, że pewnie zrobimy jeden czy dwa warianty - na więcej prób szkoda kliszy! - to jeszcze trzeba czekać na wykorzystanie całego filmu, wywołanie zdjęć...

Rok temu, gdy szykowałam prezentację na temat mojej pasji, jaką jest fotografowanie, wyszperałam różne liczby dotyczące powstających obecnie fotografii. Dowiedziałam się, że podobno co 2 minuty na całym świecie robimy tyle zdjęć, ile zostało wykonanych w całym XIX wieku. Że podobno co sekundę na Instagramie pojawia się 60 zdjęć, a na Facebooku - 3500. Do tej pory te liczby pewnie wzrosły. 

Znalazłam też taki cytat:

[prasówka: How many photos have ever been taken? on 1000memories blog || How Many Photos Have Been Taken Ever? on BuzzFeed]

Główna różnica pomiędzy zakupami w sklepie, a polowaniem podczas SWAP-u czy w lumpeksie, jest taka, że sklepie zazwyczaj możemy wybierać i przebierać między rozmiarami (chociaż kto z nas nigdy nie przeżył zawodu gdy akurat jego literki nie było...). A jak to bywa na takiej wymianie? Jest jedna rzecz, w jednym rozmiarze. Do tego panuje jeszcze zasada - kto pierwszy ten lepszy!

Rok temu, w listopadzie, podczas Szafiarkowego SWAP-u — który polegał na tym, że piłyśmy wino, jadłyśmy coś dobrego i pokazywałyśmy, jakie ciuszki przyniosłyśmy — i mi, i Kasi wpadła w oko kokijażowa, plisowana spódnica. Obyło na szczęście się bez walki, potrafiłyśmy się dogadać. I tak jak dżinsy w książce "Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów" tak i spódnica zaczęła swoją wędrówkę. Jednak nie będziemy na niej nic zapisywać, najlepszymi historiami, które przydarzyły nam się podczas jej noszenia, będziemy sobie opowiadały. Lepiej, jeśli kropeczki i plisy zostaną nienaruszone. Spódnica trochę się u mnie zasiedziała, ale teraz, gdy już wykonałam zadanie, mogę ponownie wysłać ją w podróż.

Zadaniem oczywiście było sfotografowanie się w plisowance. Idealnie wpasował się tu mój nowy plecak, wymieniony podczas Szafingu, a dzięki super fioletowej parasolce nie jest zbyt monochronomatycznie. Deszczowe zdjęcia zrobiła Kasia i u niej też znajdziecie deszczowe foteczki.