Spacery tuż przed rozkwitem takiej prawdziwej wiosny są wyjątkowe w skali całego roku. Po zniknięciu tego całego śniegu, ale jeszcze przed pojawieniem się liści na drzewach, kiedy nie zaczęły się te ciepłe, wiosenne dni, po których mieszkańcy zmęczeni zimą opanowują spacerową przestrzeń - wtedy miasto wygląda zupełnie inaczej. Punkty widokowe nagle pokazują więcej, obejmując budynki zazwyczaj ukryte za zielonymi lub jesiennymi liśćmi; śnieg nie przykrywa już szczegółów miasta. I nagle jest jakoś tak głośno, bo hałasu nie tłumi już biały puch ani jeszcze zielone, drzewiaste bariery, a nie ma też co liczyć na świergot ptaków zagłuszający charkot samochodów. Wszystko może się wtedy wydawać takie szare, nieprzyjazne, ale...

Wrocławska Pergola i Park Szczytnicki leżą teraz na mojej trasie szkoła-mieszkanie, więc zdarza się przy rozsądnej pogodzie, że wybieram spacerowy powrót zamiast podróży tramwaju. I to naprawdę dobre miejsce na spacer (nawet, jeśli to dalej niż 1 kilometr od mieszkania i nie do końca wpisuje się w założenia PROJEKTU 1KM) i poszukiwanie pierwszych oznak wiosny, chociaż na razie ich niezbyt dużo. Bo te miejsca mimo wielu wizyt wciąż skrywają przede mną swoje tajemnice, czekające na odkrycie.

Wrocław jest pięknym miastem. Jednak zimowa szaruga, brak zieleni, kałuże i mokre placki śniegu potrafią zbrzydzić nawet najpiękniejsze miejsce. Żeby potwierdzić lub obalić moją teorię (i przy okazji trochę rozruszać się po zimowej stagnacji) z telefonem w dłoni, przespacerowałam się trochę po roztapiającym się, mokrym Wrocławiu.

Co jakiś czas zimny wiatr zawiał mi w uszy, czasami przydawały się okulary słoneczne. Ale były też momenty, kiedy niezbędny okazał się kaptur (dobrze, że schronienie dawała mi kraciasta zbroja). Topiący się śnieg w Parku Szczytnickim skapywał z drzew, tworząc wrażenie deszczu. Na stawie pojawiały się kręgi, rozbijające się o krzykliwe kaczki. Najbardziej widać do było na Pergoli - z pnączy spadało tak dużo kropelek, że spoglądając pod słońce widziałam wiosenny deszczyk, a przecież niebo było błękitne...

Dzisiaj po śniegu pozostały tylko wspomnienia oraz gdzieniegdzie resztki zasp i bałwanów.