Projekt 1km

Miasto i moda razem? No musiałam pójść posłuchać!

Debatującymi byli Radzka, Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, Linda z Fu-Ku i gentleman Karol, a całą rozmowę moderował Secondhand Dandy.

Poniżej trochę wniosków z debaty i przemyśleń, które pojawiły się w mojej głowie.

Tu pojawiła się taka myśl, że miasto to wolność — wolność w ekspresji siebie, w kreowaniu siebie, tu nie trzeba się przejmować opiniami innych tak jak na wsi czy w mniejszych miasteczkach. Od razu skojarzyło mi się to z "klasą kreatywną" Richarda Floridy, której miasta są skupiskiem. To kreatywna grupa ludzi, w której skład wchodzą nie tylko naukowcy i inżynierowie, ale też artyści, muzycy, kadry akademickie — osoby, które mają tworzyć nowe idee i pomysły. Ta ich kreatywność może mieć odbicie w tym, co noszą w przestrzeni, którą uznali za swoją — czyli właśnie w mieście.

W tych wszystkich bardzo modnych ostatnio teoriach i książkach na temat posiadania w swojej szafie pewnej bazy, na której można bez wahania się opierać i komponować różne stroje na różne okazje zmieniając tylko dodatki (o czym w sumie sama jakiś czas temu pisałam i pokazywałam, jak to może działać), czegoś mi brakuje. Te sztywne reguły określające, ile powinno się mieć bluzek, ile par spodni... A gdzie miejsce dla tych niepokornych ubrań, które wyjmuje się z szafy tylko dwa razy do roku, ale nie sposób się z nimi rozstać? Co z tymi, które nie pasują do wszystkiego, ale pasują do siebie jedynie w ściśle określonej kombinacji?

Nie wiem, czy mieliście kiedyś okazję budzić się z widokiem na góry? Ostatni długi weekend obfitował trzema takimi porankami, z czego jeden wschód słońca został powitany po całonocnej zabawie. To uczucie, kiedy wystarczy wyjść na ganek, a po drugiej stronie doliny górują izerskie szczyty... 

Pokazywałam ostatnio zdjęcia z mglistych Karkonoszy, gdzie odbyła się jedna z wypraw, a dziś fotografie ze Świeradowa-Zdrój i Stogu Izerskiego.

Wyprawa w Karkonosze. To nie pierwszy raz, kiedy te góry nie powitały mnie idealną pogodą, ale takiej mgły jeszcze nie widziałam. Szlakiem czerwonym z Karpacza na Równię pod Śnieżką (z powrotem czarnym), jednak na samą Śnieżkę już postanowiliśmy się nie wdrapywać, bo przy widoczności około 30 metrów to i tak nie miało sensu. A na najwyższym szczycie Sudetów byłam we wrześniu i było przepięknie. I jak zawsze był wygwizdów.

FOR SALE: DESIGN. WDF 2016

Kiedy wybieramy się na wystawę designu, możemy czasami poczuć się, jakbyśmy wylądowali na nie do końca zrozumiałej dla nas wystawie sztuki współczesnej. Kolory, wzory, formy, które nas otaczają, często wymyślne, futurystyczne. W przeciwieństwie do sztuki nie zawsze mają wywoływać w nas emocje i przemyślenia, bo według najbardziej pojemnej definicji design to rzeczy użyteczne — stolik kawowy z wyrastającym z blatu mchem z pewnością zaintryguje, ale jego głównym celem jest służenie jako podstawka (albo tło to instagramowych zdjęć). Fotel pokryty różnobarwnymi filcowymi kulkami może kojarzyć nam się z obrazami pointylistów albo pop-artem, jednak przede wszystkim będzie to po prostu fotel.

Chociaż wydaje mi się, że w powszechnym mniemaniu designerskie rzeczy są bardzo wymyślne, przekomplikowane, zbyt drogie — ot, zwykła fanaberia, na którą nie każdego będzie stać, bo ważne, żeby kran w kuchni działał i nie musi przy okazji pasować do przewodniego motywu kolorystycznego mieszkania.

Mimo wszystko warto otaczać się w życiu ładnymi rzeczami. Potraktować tego typu festiwalowe wystawy jako inspiracje, obserwować światowe trendy i innowacyjne materiały - to, co teraz wydaje nam się niepotrzebne i over the top, za parę lat może trafić do designerskiego mainstreamu i w zmienionej formie trafić do naszych domów.

Dlatego, kiedy po raz trzeci zorganizowano we Wrocławiu Wroclove Design Festival nie było wyjścia, musiałam się tam wybrać. Tym razem festiwal odbył się w przestrzeniach wrocławskiej Alei Bielany. Trochę daleko od centrum, ciężko wybrać się tam ot tak, żeby wstąpić parę razy i mieć czas dokładnie wszystko przeczytać i obejrzeć. Ciekawym pomysłem było stworzenie strefy food tracków — bo kto powiedział, że jedzenie nie może być designerskie? ;-)

Relacje z poprzednich edycji festiwalu znajdziecie tutaj: WDF 2013 i WDF 2014.